Κοξάρθρωση της άρθρωσης του ισχίου

Η κοξάρθρωση της άρθρωσης του ισχίου είναι μια εκφυλιστική-δυστροφική διαδικασία που εμφανίζεται στην αρθρική άρθρωση της κεφαλής του μηριαίου οστού και της λεκάνης. Η ασθένεια είναι πιο χαρακτηριστική για μεσήλικες και ηλικιωμένους, αν και μπορεί επίσης να εμφανιστεί σε νέους, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών. Τις περισσότερες φορές, η ανάπτυξή του προηγείται από τραυματισμούς, καθώς και από μια σειρά από φλεγμονώδεις και μη φλεγμονώδεις παθολογίες, και ο πόνος και η ακαμψία της κίνησης γίνονται τα κύρια σημάδια μιας εκφυλιστικής-δυστροφικής διαδικασίας στην άρθρωση του ισχίου. Στην ανάπτυξή της, η ασθένεια περνά από πολλά στάδια και εάν στα αρχικά στάδια μπορεί να αντιμετωπιστεί συντηρητικά, στα τελευταία στάδια, η θεραπεία της κόξαρθρωσης των αρθρώσεων του ισχίου είναι αποτελεσματική μόνο με χειρουργική επέμβαση. Διαφορετικά, η παθολογία θα οδηγήσει σε σοβαρή διαταραχή ή ακόμη και σε πλήρη ακινητοποίηση.

Τι είναι η κοξάρθρωση της άρθρωσης του ισχίου και ο μηχανισμός ανάπτυξής της;

Η κοξάρθρωση, επίσης γνωστή ως οστεοαρθρίτιδα και παραμορφωτική αρθροπάθεια, είναι μια σύνθετη ασθένεια των αρθρώσεων του ισχίου (HJ) που σχετίζεται με προοδευτική καταστροφή του χόνδρου. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό οδηγεί σε παραμόρφωση των επιφανειών των παρακείμενων οστών και στο σχηματισμό οστικών αποβλήτων που ονομάζονται οστεόφυτα σε αυτά.

Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, η κοξάρθρωση αποτελεί περίπου το 12% όλων των ασθενειών του μυοσκελετικού συστήματος. Όσον αφορά τη συχνότητα εμφάνισης, είναι δεύτερη μετά τη γονάρθρωση της άρθρωσης του γόνατος, αλλά οι κίνδυνοι να μείνει κανείς ανάπηρος με αυτήν είναι πολύ μεγαλύτερος.

Οι δύο αρθρώσεις του ισχίου είναι οι μεγαλύτερες αρθρώσεις στο σώμα. Κάθε ένα από αυτά σχηματίζεται από το μηριαίο οστό και την κοτύλη της λεκάνης. Η κεφαλή του μηριαίου οστού βρίσκεται στην κοιλότητα του πυελικού οστού σε σχήμα μπολ και μπορεί να κινείται ελεύθερα σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Αυτή η δομή της άρθρωσης επιτρέπει στο μηριαίο οστό να κάμπτεται και να χαλαρώνει, να προσάγεται και να απάγεται και να περιστρέφεται.

Για να αποφευχθεί η πρόκληση ενόχλησης από την κίνηση, οι επιφάνειες των οστών που εφάπτονται καλύπτονται με ένα ελαστικό στρώμα που ονομάζεται υαλώδης χόνδρος. Είναι αυτό που επιτρέπει στην κεφαλή του μηριαίου να γλιστράει εύκολα στην κοτύλη. Επιπλέον, ο υαλώδης χόνδρος παρέχει σταθεροποίηση και απορρόφηση της άρθρωσης του ισχίου κατά τη διάρκεια των κινήσεων.

Ολόκληρη η άρθρωση είναι βυθισμένη σε ένα είδος καλύμματος που ονομάζεται αρθρική κάψουλα. Περιέχει την αρθρική μεμβράνη, η οποία συνθέτει το αρθρικό υγρό. Είναι αυτή που λιπαίνει την επιφάνεια του χόνδρου, εξασφαλίζει τη ροή του νερού και των θρεπτικών συστατικών, δηλ. H. υπεύθυνος για τη διατήρηση της φυσιολογικής δομής του χόνδρινου ιστού.

Πάνω από την κάψουλα της άρθρωσης υπάρχει μια ομάδα μυών του μηρού και της πυέλου που βοηθούν στην κίνηση της άρθρωσης. Η άρθρωση του ισχίου περιβάλλεται επίσης από μια ομάδα συνδέσμων που εξασφαλίζουν τη σταθερότητα της θέσης της εντός φυσιολογικών ορίων.

Δεδομένου ότι η άρθρωση του ισχίου υπόκειται σε μεγάλα φορτία σε καθημερινή βάση, είναι επιρρεπής σε γρήγορη φθορά και τραυματισμό. Ο κίνδυνος τέτοιων αλλαγών αυξάνει σημαντικά τον αντίκτυπο ορισμένων δυσμενών παραγόντων που είναι πρακτικά αναπόφευκτοι στον σύγχρονο κόσμο, αλλά θα συζητηθούν παρακάτω. Αυτό εξηγεί τον υψηλό επιπολασμό της κοξάρθρωσης.

Ως αποτέλεσμα της επίδρασης αρνητικών παραγόντων, υπάρχει παραβίαση της παραγωγής αρθρικού υγρού. Σταδιακά, η ποσότητα του μειώνεται και αλλάζει και η ποιοτική του σύνθεση: γίνεται παχύρρευστο, παχύρρευστο και δεν είναι πλέον σε θέση να θρέψει πλήρως τον χόνδρο. Αυτό οδηγεί σε οξύ υποσιτισμό και προοδευτική αφυδάτωση του υαλώδους χόνδρου. Ως αποτέλεσμα τέτοιων αλλαγών, η αντοχή και η ελαστικότητα του χόνδρινου ιστού μειώνεται, απολεπίζεται, ραγίζει και μειώνεται σε όγκο. Όλα αυτά εμποδίζουν την ομαλή ολίσθηση της κεφαλής του μηριαίου οστού στην κοτύλη της λεκάνης, η οποία οδηγεί στην εμφάνιση σημαδιών κοξάρθρωσης ισχίου.

Σταδιακά, το μεσοαρθρικό κενό στενεύει, αυξάνεται η τριβή μεταξύ των επιφανειών των αρθρώσεων των οστών και η πίεση των οστών στον υαλώδη χόνδρο αυξάνεται. Αυτό οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερους τραυματισμούς και φθορά που πρέπει να επηρεάσουν την εμβιομηχανική της άρθρωσης του ισχίου και την ευημερία του ατόμου.

Η αποτυχία της άρθρωσης του ισχίου επηρεάζει όχι μόνο την εμβιομηχανική των κάτω άκρων, αλλά ολόκληρο το μυοσκελετικό σύστημα. Αυτό συχνά οδηγεί σε αναπηρία.

Σταδιακά, με την πρόοδο των παθολογικών αλλαγών, το υαλώδες στρώμα εξαφανίζεται εντελώς, γεγονός που οδηγεί στην έκθεση των επιφανειών των οστών και σε κρίσιμη αύξηση του φορτίου στην άρθρωση των οστών. Κατά τη διάρκεια των κινήσεων, η κεφαλή του μηριαίου δεν καλύπτεται πλέον από τίποτα και τρίβεται απευθείας στην επιφάνεια της πυελικής υποδοχής. Εκτός από τον σοβαρό περιορισμό της κινητικότητας και την πρόκληση βασανιστικού πόνου, τα οστά πιέζονται το ένα πάνω στο άλλο και γίνονται επίπεδα ταυτόχρονα.

Όταν τα οστά της άρθρωσης παραμορφώνονται, σχηματίζονται στην επιφάνειά τους οστικές αποφύσεις (οστεόφυτα). Μπορεί να είναι αιχμηρά και να τραυματίσουν σοβαρά τους γύρω μύες. Αυτό προκαλεί την εμφάνιση έντονου πόνου στη βουβωνική χώρα, τα πόδια και τους γλουτούς. Επομένως, ο ασθενής προσπαθεί ασυνείδητα να προστατεύσει την πάσχουσα άρθρωση του ισχίου και να αποφύγει τις κινήσεις σε αυτήν. Η ανεπαρκής φόρτιση των μυών οδηγεί στη σταδιακή ατροφία τους, η οποία επιδεινώνει περαιτέρω τα κινητικά προβλήματα. Αυτό οδηγεί σε χωλότητα.

λόγους ανάπτυξης

Η κοξάρθρωση της άρθρωσης του ισχίου μπορεί να είναι πρωτοπαθής ή δευτεροπαθής. Στην πρώτη περίπτωση, δεν μπορούν να βρεθούν οι λόγοι για την ανάπτυξή τους, δηλ. Η. Η νόσος αναπτύσσεται μόνη της χωρίς προφανή λόγο Η δευτεροπαθής κοξάρθρωση είναι το αποτέλεσμα μιας σειράς αλλαγών στην κατάσταση του μυοσκελετικού συστήματος ή στα χαρακτηριστικά του τρόπου ζωής, ιδίως:

• Τραυματισμοί της άρθρωσης του ισχίου, συμπεριλαμβανομένων καταγμάτων, εξαρθρώσεων, θραυσμάτων, διαστρέμματα ή ρήξεις των γύρω συνδέσμων, χρόνιες μικροβλάβες κ. λπ.
• επίπονη σωματική εργασία?
• καθιστική ζωή;
• Ευσαρκία;
• χρόνιες μολυσματικές διεργασίες στο σώμα.
• ρευματοειδής αρθρίτιδα, ουρική αρθρίτιδα, τενοντίτιδα, θυλακίτιδα.
• ενδοκρινικές παθήσεις, μεταβολικές και ορμονικές διαταραχές, συμπεριλαμβανομένου του σακχαρώδη διαβήτη.
• συγγενείς δυσπλασίες της άρθρωσης του ισχίου (εξέλιξη, δυσπλασία).
• άσηπτη νέκρωση της κεφαλής του μηριαίου.
• παθολογίες της σπονδυλικής στήλης διαφόρων ειδών.
• γενετική προδιάθεση;
• Εθισμός στο κάπνισμα.

Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, η ανάπτυξη της κόξαρθρωσης της άρθρωσης του ισχίου οφείλεται σε αναπόφευκτες αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία και η παρουσία άλλων παραγόντων από τους παραπάνω αυξάνει μόνο τον κίνδυνο εμφάνισής τους και αυξάνει τον ρυθμό εξέλιξης.

Συμπτώματα και βαθμοί

Με την κοξάρθρωση διακρίνονται 4 βαθμοί ανάπτυξης, εκ των οποίων ο 1 είναι ο ελαφρύτερος. Αρχικά, η ασθένεια μπορεί να είναι ασυμπτωματική ή να εκδηλωθεί ως ήπιος πόνος. Πιο συχνά εμφανίζονται μετά από έντονη σωματική καταπόνηση, μεγάλο περπάτημα ή στο τέλος μιας δύσκολης ημέρας. Στα πρώτα στάδια της ανάπτυξης της νόσου, η δυσφορία συνήθως αποδίδεται στην κόπωση και θεωρείται ο κανόνας. Επομένως, η κοξάρθρωση της άρθρωσης του ισχίου στο 1ο στάδιο ανάπτυξης διαγιγνώσκεται εξαιρετικά σπάνια.

Αξιοσημείωτα σημάδια της κόξαρθρωσης εμφανίζονται στο 2ο στάδιο της εξέλιξής της, όταν ο χώρος της άρθρωσης στενεύει σχεδόν στο μισό, και η κεφαλή του μηριαίου οστού μετατοπίζεται και παραμορφώνεται. Με τη μετάβαση στο 3ο στάδιο, ο πόνος γίνεται αφόρητος και μπορεί επίσης να ενοχλήσει ένα άτομο τη νύχτα, με την τάση να ακτινοβολεί στους γοφούς, τις κνήμες, τη βουβωνική χώρα και τους γλουτούς. Δεδομένου ότι ο χώρος της άρθρωσης είναι ήδη πρακτικά απών και πολλά οστεόφυτα σχηματίζονται στις επιφάνειες των οστών, η ανεξάρτητη κίνηση σε τέτοιες καταστάσεις είναι αδύνατη. Ως εκ τούτου, οι ασθενείς αναγκάζονται να χρησιμοποιούν μπαστούνι ή πατερίτσες.

Έτσι, τα κύρια συμπτώματα της κοξάρθρωσης της άρθρωσης του ισχίου είναι:

• Περιορισμοί κινητικότητας - αρχικά, οι ασθενείς μπορεί να παρατηρήσουν την εμφάνιση δυσκολίας στην εκτέλεση περιστροφικών κινήσεων του ποδιού, αλλά με την πάροδο του χρόνου προστίθενται πρωινή δυσκαμψία και πρήξιμο του HJ. Εξαιτίας αυτών, χρειάζεται ένα άτομο αρκετά λεπτά για να ζεσταθεί και, σαν να λέμε, να περπατήσει για να αποκαταστήσει ένα φυσιολογικό εύρος κίνησης. Σταδιακά, γίνεται όλο και πιο δύσκολο για τον ασθενή να κάνει κινήσεις των ποδιών.
• Χαρακτηριστικό τσάκισμα - εμφανίζεται κατά το περπάτημα, καθώς και με κάμψη ή επέκταση της άρθρωσης του ισχίου. Είναι συνέπεια της τριβής των οστικών επιφανειών μεταξύ τους και συνοδεύεται από μαχαιρώματα ή θαμπό πόνο στην κοξάρθρωση.
• Σύνδρομο πόνου - ο πόνος εμφανίζεται για πρώτη φορά μετά από σωματική άσκηση και υποχωρεί κάπως μετά από παρατεταμένη ανάπαυση. Μια οξεία προσβολή μπορεί να προκληθεί από άρση βαρών ή υποθερμία, καθώς η κοξάρθρωση συχνά περιπλέκεται με την προσθήκη φλεγμονής του αρθρικού υμένα. Καθώς η νόσος εξελίσσεται, ο πόνος γίνεται πιο συχνός, διαρκεί περισσότερο και επιδεινώνεται.
• Μηριαίος σπασμός - είναι αποτέλεσμα τσιμπήματος των νεύρων και αποδυνάμωσης των συνδέσμων, έτσι ο μυϊκός σπασμός αντισταθμίζει τη μηριαία κεφαλή στην υποδοχή του ισχίου. Επίσης, μπορεί να προκληθούν μυϊκοί σπασμοί με την προσθήκη αρθρίτιδας.
• Χωλότητα - εμφανίζεται στα τελευταία στάδια της ανάπτυξης της νόσου, καθώς η παραμόρφωση των επιφανειών των οστών προκαλεί την εμφάνιση συστολής των καμπτήρων μυών. Επομένως, ένα άτομο δεν μπορεί να ισιώσει πλήρως το πόδι και να το κρατήσει σε αυτή τη θέση. Επίσης, ο ασθενής μπορεί άθελά του να κουτσαίνει για να μετατοπίσει το βάρος στην υγιή πλευρά του σώματος, καθώς αυτό βοηθά στη μείωση της έντασης του πόνου.
• Βράχυνση του ποδιού - παρατηρήθηκε με κοξάρθρωση 3ου βαθμού. Το πόδι στο πλάι της προσβεβλημένης άρθρωσης του ισχίου μπορεί να βραχυνθεί κατά 1 cm ή περισσότερο ως αποτέλεσμα της στένωσης του διαστήματος της άρθρωσης, του μειωμένου μυϊκού τόνου και της ισοπέδωσης της κεφαλής του μηριαίου.

Στο τελικό στάδιο ανάπτυξης, η μηριαία κεφαλή συγχωνεύεται με την κοτύλη, με αποτέλεσμα την πλήρη ακινητοποίηση του ποδιού και αναπηρία.

Ταυτόχρονα, μπορεί να παρατηρηθούν εκφυλιστικές-δυστροφικές αλλαγές στη μία ή και στις δύο αρθρώσεις του ισχίου. Αντίστοιχα, χαρακτηριστικά συμπτώματα παρατηρούνται είτε στη μία πλευρά είτε και στις δύο ταυτόχρονα, αλλά στην τελευταία περίπτωση η σοβαρότητά τους μπορεί να είναι διαφορετική στην αριστερή και στη δεξιά πλευρά.

διάγνωση

Ο γιατρός μπορεί να υποψιαστεί την παρουσία κόξαρθρωσης της άρθρωσης του ισχίου με βάση τα παράπονα του ασθενούς, την εξωτερική εξέταση και τα αποτελέσματα των λειτουργικών εξετάσεων. Φροντίστε να μετρήσετε το μήκος των ποδιών κατά τη διάρκεια μιας οπτικής επιθεώρησης. Για να γίνει αυτό, ο ασθενής καλείται να σηκωθεί και να τεντώσει τα πόδια του όσο το δυνατόν περισσότερο. Η μέτρηση πραγματοποιείται μεταξύ του πρόσθιου άξονα των οστών της λεκάνης και οποιασδήποτε οστικής δομής του γόνατος, του αστραγάλου ή της φτέρνας. Ωστόσο, εάν και οι δύο αρθρώσεις του ισχίου επηρεάζονται ταυτόχρονα από την κόξαρθρο, τα δεδομένα που λαμβάνονται δεν θα έχουν νόημα.

Ωστόσο, δεδομένου ότι τα τυπικά συμπτώματα της κοξάρθρωσης μπορούν να συνοδεύουν μια σειρά από άλλες φλεγμονώδεις και μη φλεγμονώδεις ασθένειες, οι εργαλειακές μέθοδοι εξέτασης είναι απαραίτητες για τον ασθενή για την ακριβή διάγνωση της παθολογίας. Μπορεί να είναι:

• CT ή ακτινογραφία της άρθρωσης του ισχίου - οι εικόνες δείχνουν καταστροφικές αλλαγές σε αυτήν, στένωση του χώρου της άρθρωσης, σχηματισμό οστεοφύτων και παραμόρφωση των επιφανειών των οστών.
• Η μαγνητική τομογραφία είναι η πιο ενημερωτική μέθοδος εξέτασης, η οποία σας επιτρέπει να αξιολογήσετε με ακρίβεια τη φύση των αλλαγών στις δομές του χόνδρου, τους συνδέσμους, τη φύση της κυκλοφορίας του αίματος στην περιοχή του ισχίου.

Επίσης ανατίθενται εργαστηριακές εξετάσεις σε ασθενείς για την αξιολόγηση της γενικής τους υγείας και την ανίχνευση ασθενειών που θα μπορούσαν να προκαλέσουν κόξαρθρο. Οτι:

• UAC και OAM.
• χημεία αίματος?
• Ρευματικές εξετάσεις?
• Παρακέντηση της άρθρωσης του ισχίου με βιοχημική μελέτη.

Το διαγνωστικό έργο είναι η διάκριση της κοξάρθρωσης του ισχίου με τη γονάρθρωση (βλάβη στην άρθρωση του γόνατος), καθώς και το ριζικό σύνδρομο που εμφανίζεται με την οστεοχόνδρωση, καθώς και τις προεξοχές και τις κήλες των μεσοσπονδύλιων δίσκων. Επίσης, τα συμπτώματα της κοξάρθρωσης μπορεί να μοιάζουν με εκδηλώσεις τροχαντηρικής θυλακίτιδας και άτυπης πορείας αγκυλοποιητικής σπονδυλίτιδας, που απαιτούν πλήρη εξέταση για να βρεθούν οι πραγματικές αιτίες του πόνου και ο περιορισμός της κίνησης.

Συντηρητική θεραπεία

Η συντηρητική θεραπεία της κόξαρθρωσης του ισχίου είναι αποτελεσματική μόνο στα αρχικά στάδια της νόσου. Επιλέγεται ξεχωριστά για κάθε ασθενή και μπορεί να περιλαμβάνει μια ολόκληρη σειρά διαφορετικών μεθόδων που αλληλοσυμπληρώνονται. Ως εκ τούτου, ως μέρος της θεραπείας της κοξάρθρωσης της άρθρωσης του ισχίου, οι ασθενείς μπορούν να συνταγογραφηθούν:

• φαρμακευτική θεραπεία?
• θεραπεία άσκησης?
• Φυσικοθεραπεία;
• ανύψωση πλάσματος.

Προκειμένου η συντηρητική θεραπεία να είναι αποτελεσματική, οι ασθενείς πρέπει να εξαλείψουν την επίδραση ορισμένων παραγόντων που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της κόξαρθρωσης του ισχίου. Εάν είστε υπέρβαροι είναι πολύ σημαντικό να το μειώσετε όσο το δυνατόν περισσότερο. Αυτό μειώνει το φορτίο στην προσβεβλημένη άρθρωση και τον κίνδυνο εξέλιξης της εκφυλιστικής-δυστροφικής διαδικασίας.

Θα πρέπει επίσης να κόψετε το κάπνισμα και να ομαλοποιήσετε το είδος της σωματικής δραστηριότητας, να αποφύγετε την υπερκόπωση, αλλά να μην κάθεστε συνεχώς. Για την αποφυγή περαιτέρω καταστροφής της άρθρωσης του ισχίου, συνιστάται η χρήση ειδικών επιδέσμων και ορθώσεων. Εξασφαλίζουν ασφαλή στερέωση της άρθρωσης και την υποστηρίζουν κατά τις κινήσεις.

Ιατρική περίθαλψη

Ο τύπος της φαρμακευτικής θεραπείας επιλέγεται αυστηρά ξεχωριστά. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ασθενείς συνταγογραφούνται:

• ΜΣΑΦ - φάρμακα που έχουν ταυτόχρονα αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη αποτελέσματα (διατίθενται με τη μορφή δισκίων, ενέσεων και τοπικών σκευασμάτων).
• Κορτικοστεροειδή - φάρμακα με ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση, τα οποία συνταγογραφούνται όταν τα ΜΣΑΦ δεν έχουν έντονο αποτέλεσμα.
• Χονδροπροστατευτικά - συμβάλλουν στην ενεργοποίηση των αναγεννητικών διεργασιών του ιστού χόνδρου, αλλά η αποτελεσματικότητά τους δεν έχει αποδειχθεί.
• μυοχαλαρωτικά - φάρμακα που μειώνουν τον μυϊκό τόνο και εξαλείφουν τους σπασμούς, κάτι που είναι απαραίτητο όταν ο σπασμός ορισμένων μυών ή ομάδων σε φόντο έντονου πόνου.
• Παρασκευάσματα για τη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος - χρησιμοποιούνται συχνότερα με τη μορφή ενέσιμων διαλυμάτων και βοηθούν στη βελτίωση του τροφισμού των ιστών που περιβάλλουν την άρθρωση.
• Βιταμίνες της ομάδας Β - έχει αποδειχθεί ότι ομαλοποιούν τη μετάδοση των νευρικών ερεθισμάτων, κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό όταν τα νεύρα συμπιέζονται από παραμορφωμένες δομές των οστών.

Σε ασθενείς με οξύ πόνο που δεν μπορεί να εξαλειφθεί με τη βοήθεια δισκίων, μπορούν να γίνουν ενδοαρθρικοί ή περιαρθρικοί αποκλεισμοί. Πραγματοποιούνται αποκλειστικά από ειδικευμένους επαγγελματίες υγείας σε ιατρικό ίδρυμα και περιλαμβάνουν την εισαγωγή αναισθητικών διαλυμάτων με κορτικοστεροειδή στην αρθρική κοιλότητα ή απευθείας στη γειτονιά της.

θεραπεία άσκησης

Η θεραπευτική άσκηση είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης της μείωσης του μυϊκού τόνου και των περιορισμών κινητικότητας. Χάρη σε ένα σωστά επιλεγμένο σύνολο ασκήσεων, είναι δυνατό να αυξηθεί το εύρος κίνησης και να μειωθεί η σοβαρότητα του πόνου. Αποτρέπουν επίσης την απώλεια μυών και βοηθούν στην εξάλειψη των σπασμών όταν η κοξάρθρωση συνοδεύεται από τσίμπημα των νευρικών ινών, που οδηγεί σε αντανακλαστικούς σπασμούς μεμονωμένων μυών.

Τα μαθήματα θεραπείας άσκησης μπορούν να βελτιώσουν την κυκλοφορία του αίματος στην περιοχή της εκφυλιστικής-δυστροφικής διαδικασίας. Ως αποτέλεσμα, η ποιότητα του τροφισμού της πάσχουσας άρθρωσης αυξάνεται και η πορεία των αναγεννητικών διεργασιών επιταχύνεται.

Για κάθε ασθενή, ένα σύνολο ασκήσεων θα πρέπει να αναπτύσσεται ξεχωριστά από έναν ειδικό. Δεν λαμβάνεται υπόψη μόνο ο βαθμός καταστροφής της άρθρωσης του ισχίου, αλλά και η φυσική ανάπτυξη του ασθενούς.

φυσικοθεραπεία

Οι φυσιοθεραπευτικές διαδικασίες και το μασάζ έχουν αντιφλεγμονώδη, αναλγητικά, τονωτικά, αντιοιδηματικά αποτελέσματα. Επιπλέον, βοηθούν στη διατήρηση του φυσιολογικού μυϊκού τόνου στα πόδια και αποτρέπουν την ατονία και την ατροφία τους.

Με την κοξάρθρωση της άρθρωσης του ισχίου, συνταγογραφούνται 10-15 διαδικασίες:

• θεραπεία υπερήχων?
• μαγνητοθεραπεία;
• θεραπεία λέιζερ?
• ηλεκτροφόρηση;
• υπερφωνοφόρηση;
• UHF;
• θεραπεία παραφίνης.

Επιπλέον, σε πολλούς ασθενείς προσφέρεται θεραπεία fango. Τέτοιες διαδικασίες έχουν θετικό αποτέλεσμα μόνο στο 1ο στάδιο της ανάπτυξης της κοξάρθρωσης της άρθρωσης του ισχίου ή κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης μετά από χειρουργική θεραπεία. Χάρη στη φαρμακευτική λάσπη, είναι δυνατό να επιτευχθεί βελτίωση στην ποιότητα της κυκλοφορίας του αίματος και να επιταχυνθεί η αποκατάσταση των κινητικών δεξιοτήτων στην προσβεβλημένη άρθρωση.

ανύψωση πλάσματος

Το Plasmolifting, ή θεραπεία PRP, είναι μια διαδικασία κατά την οποία πλάσμα πλούσιο σε αιμοπετάλια από το αίμα του ίδιου του ασθενούς εγχέεται στην κοιλότητα της άρθρωσης του ισχίου. Αυτό σας επιτρέπει να ενεργοποιήσετε τις διαδικασίες επιδιόρθωσης του υαλίνου χόνδρου.

Ωστόσο, σύμφωνα με ορισμένους επιστήμονες, μια τέτοια διαδικασία μπορεί να οδηγήσει στον σχηματισμό κακοήθων όγκων. Αυτή η άποψη βασίζεται στο γεγονός ότι το plasmolifting προάγει το σχηματισμό μεγάλου αριθμού βλαστοκυττάρων, οι επιπτώσεις των οποίων στον οργανισμό δεν έχουν ακόμη μελετηθεί πλήρως.

Χειρουργική αντιμετώπιση της κοξάρθρωσης της άρθρωσης του ισχίου

Παρά τη σημαντική ενόχληση στην άρθρωση του ισχίου, πολλοί αναζητούν ιατρική βοήθεια πολύ αργά, όταν οι παθολογικές αλλαγές στην άρθρωση φτάνουν τους 3 ή και 4 βαθμούς σοβαρότητας και η λειτουργικότητα εξαντλείται μη αναστρέψιμα.

Με προχωρημένη παθολογία, η χειρουργική επέμβαση είναι απαραίτητο μέτρο. Μόνο η έγκαιρη χειρουργική επέμβαση θα βοηθήσει στην αποκατάσταση της φυσιολογικής κινητικότητας και θα σώσει τον ασθενή από τον βασανιστικό πόνο, δηλαδή θα επιτύχει σημαντική βελτίωση στην ποιότητα της ανθρώπινης ζωής. Κανένα φάρμακο, καμία φυσιοθεραπευτική διαδικασία δεν μπορεί να αποκαταστήσει τον πολύ κατεστραμμένο χόνδρο. Στην καλύτερη περίπτωση, οι επώδυνες ενδοαρθρικές ενέσεις και η φαρμακευτική αγωγή μπορούν να ανακουφίσουν τον πόνο. Ωστόσο, αυτό θα είναι ένα προσωρινό φαινόμενο, μετά το οποίο ο πόνος θα επανέλθει με ίση ή και μεγαλύτερη δύναμη.

Οι ενδείξεις για χειρουργική επέμβαση ισχίου είναι:

• εξαφάνιση του διααρθρικού χώρου.
• επίμονος πόνος στην άρθρωση του ισχίου που δεν μπορεί να ανακουφιστεί.
• κρίσιμες διαταραχές κινητικότητας?
• κάταγμα ισχίου.

Ανάλογα με τη σοβαρότητα της καταστροφής της άρθρωσης και της παραμόρφωσης των οστών, στους ασθενείς μπορούν να προσφερθούν διαφορετικοί τύποι χειρουργικής θεραπείας, και συγκεκριμένα:

• αρθρόδεση;
• ενδοπροσθετική?
• οστεοτομία.

αρθρόδεση

Το Arthrodesis είναι μια φθηνή χειρουργική επέμβαση που χρησιμοποιεί μεταλλικές πλάκες για να στερεώσει δυνατά τα οστά της άρθρωσης. Το αποτέλεσμα είναι η πλήρης ακινητοποίηση της άρθρωσης. Επομένως, με τη βοήθεια της αρθρόδεσης, είναι δυνατό να διορθωθεί μόνο η υποστηρικτική λειτουργία του ποδιού, να εξαλειφθεί ο πόνος, αλλά δεν είναι απαραίτητο να μιλήσουμε για αποκατάσταση της κινητικότητας ή σημαντική βελτίωση της ποιότητας ζωής.

Σήμερα, η αρθρόδεση πρακτικά δεν χρησιμοποιείται, καθώς στερεί από ένα άτομο την ευκαιρία να κινηθεί πλήρως.

ενδοπροσθετική

Η ενδοπροσθετική με ενδοπροσθετική είναι ο μόνος τρόπος να λυθεί ριζικά το πρόβλημα της κόξαρθρωσης της άρθρωσης του ισχίου με την αποκατάσταση όλων των λειτουργιών και των κινητικών της δεξιοτήτων. Αυτή είναι μια μέθοδος υψηλής τεχνολογίας για την επίλυση του προβλήματος της κοξάρθρωσης, η οποία σας επιτρέπει να την ξεχάσετε εντελώς για 15-30 χρόνια, καθώς και τον πόνο και την περιορισμένη κινητικότητα. Με τη χρήση σύγχρονων ενδοπροθέσεων, είναι δυνατό να επιτευχθεί πλήρης αποκατάσταση των λειτουργιών στήριξης του κινητήρα και να επιτραπεί στον ασθενή να ζήσει μια φυσιολογική ζωή.

Η επέμβαση περιλαμβάνει εκτομή της κεφαλής του μηριαίου οστού και μέρους του λαιμού του. Γίνεται επίσης χειρουργική προετοιμασία της κοτύλης που περιλαμβάνει αφαίρεση οστεοφύτων, ευθυγράμμιση της επιφάνειάς της και εκτομή νεκρωθέντος ιστού. Οι ηλικιωμένοι ασθενείς με κόξαρθρο ισχίου μπορούν επίσης να αντιμετωπιστούν με ενδοπροσθετική.

Η επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία και διαρκεί περίπου μία ώρα. Ανάλογα με τη σοβαρότητα της εκφυλιστικής-δυστροφικής διαδικασίας, η επέμβαση μπορεί να πραγματοποιηθεί χρησιμοποιώντας μία από τις ακόλουθες μεθόδους:

• επιφανειακή - περιλαμβάνει λείανση της κοτύλης και της κεφαλής του μηριαίου με περαιτέρω επικάλυψη με λεία εμφυτεύματα που αντικαθιστούν τον κατεστραμμένο υαλώδη χόνδρο (η μέθοδος χρησιμοποιείται σπάνια λόγω της πιθανότητας φλεγμονής στους περιαρθρικούς ιστούς).
• μονοπολική - αφαίρεση της μηριαίας κεφαλής και αντικατάσταση με ενδοπρόθεση (χρησιμοποιείται όταν ο χόνδρος διατηρείται στην επιφάνεια της κοτύλης και μόνο η μηριαία κεφαλή καταστρέφεται).
• διπολική - παρόμοια με την προηγούμενη τεχνική, που διαφέρει μόνο στο σχεδιασμό της χρησιμοποιούμενης ενδοπρόσθεσης, η οποία έχει χαμηλότερο συντελεστή τριβής και παρέχει πιο ομαλές κινήσεις στην άρθρωση.
• Το total είναι η πιο αποτελεσματική και ασφαλής μέθοδος επίλυσης του προβλήματος της κοξάρθρωσης της άρθρωσης του ισχίου, η οποία απαιτεί πλήρη εκτομή της κεφαλής του μηριαίου με σύλληψη μέρους του λαιμού της, καθώς και της κοτύλης και αντικατάστασή τους με ένα πλήρες τεχνητό μέρος της άρθρωσης.

Ως εκ τούτου, μπορεί να συνιστάται στους ασθενείς η χρήση διαφορετικών τύπων ενδοπροθέσεων. Οι περισσότερες αντικαταστάσεις ισχίου γίνονται στις ΗΠΑ και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Για την κατασκευή τους χρησιμοποιούνται χημικά και βιολογικά αδρανή μέταλλα: κοβάλτιο, χρώμιο, κράματα τιτανίου. Τα κεραμικά χρησιμοποιούνται επίσης συχνά. Επιπλέον, τα πολυμερή μαξιλαράκια χρησιμοποιούνται στα περισσότερα σύγχρονα μοντέλα, τα οποία καθιστούν δυνατή την απόδοση τεχνητού TBS φυσικές ιδιότητες απορρόφησης κραδασμών, σταθεροποίησης και ολίσθησης.

Κατά τη διενέργεια της ενδοπροσθετικής, η επιτυχία της επέμβασης είναι σχεδόν 100%.

Μετά την επέμβαση, συνταγογραφούνται αντιβιοτικά για την πρόληψη της ανάπτυξης μολυσματικών επιπλοκών και τα νήματα αφαιρούνται μετά από 10 ημέρες. Το μέγεθος της μετεγχειρητικής ουλής είναι περίπου 8 εκ. Ταυτόχρονα ο ασθενής εξέρχεται από την κλινική. Η αποκατάσταση μετά την ενδοπροσθετική είναι απλή, αλλά εξακολουθεί να απαιτεί φυσικοθεραπεία, μασάζ και άσκηση.

οστεοτομία

Η οστεοτομία είναι μια χειρουργική επέμβαση που αποτελεί προσωρινό μέτρο πριν από την κύρια αντικατάσταση της άρθρωσης του ισχίου με τεχνητή ενδοπρόσθεση. Η ουσία της επέμβασης είναι η ευθυγράμμιση του άξονα του μηριαίου οστού λόγω του σκόπιμου κατάγματος του. Τα θραύσματα που προκύπτουν τοποθετούνται στην πιο κατάλληλη θέση, ανακουφίζοντας ελαφρά την πάσχουσα άρθρωση. Αυτό καθιστά δυνατή την προσωρινή μείωση της έντασης του πόνου και τη βελτίωση της κινητικότητας.

Επομένως, η κοξάρθρωση του ισχίου είναι μια μάλλον τρομερή ασθένεια που μπορεί να στερήσει εντελώς από ένα άτομο την ικανότητα να κινείται ανεξάρτητα. Προχωρά για μεγάλο χρονικό διάστημα και τα συμπτώματά της, ιδιαίτερα στα αρχικά στάδια, συχνά γίνονται αντιληπτά από τους ασθενείς ως φυσιολογική κατάσταση μετά από σωματική καταπόνηση. Αλλά αυτή ακριβώς είναι η ύπουλη ασθένεια, γιατί μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο μη χειρουργικά στο αρχικό στάδιο της ανάπτυξής της. Αλλά εάν η εκφυλιστική-δυστροφική διαδικασία έχει ήδη καταστρέψει εντελώς τον υαλώδη χόνδρο και έχει οδηγήσει στην έκθεση των επιφανειών των οστών και ακόμη περισσότερο στην ισοπέδωσή τους, τότε μόνο η χειρουργική επέμβαση μπορεί να βοηθήσει τον ασθενή. Ευτυχώς, η σύγχρονη τεχνολογία στην ιατρική και τη χειρουργική καθιστά δυνατή την πλήρη αποκατάσταση της φυσιολογικής κατάστασης της άρθρωσης του ισχίου και των λειτουργιών της.